Moja mama jest najbardziej zorganizowaną osobą jaką znam pomimo tego jak dużo ma na głowie. Jednak jak każdemu zawsze zdarzy się o czymś zapomnieć. Wiecznie musi coś zapisywać na kartkach, aby wszystko mieć pod kontrolą. Zazwyczaj związanego ze mną, albo moją siostrą. Podziwiam ją, że i tak pomimo tego wszystko dalej ogarnia , który jest dzień. Jednak zdaję sobie sprawę ile tego jest, dlatego żeby chociaż trochę umilić jej zapamiętywanie uniwersalny kalendarz byłby strzałem w dziesiątkę. Już widzę go całego zapisanego na lodówce w kuchni. Od niepamiętnych czasów moja mama kocha robić zdjęcia, to jej hobby. Kiedyś dziwiło mnie, a nawet wkurzało, bo ileż można robić tych zdjęć. Jednak teraz dzięki temu każda chwila z mojego dzieciństwa jest niezapomniana dzięki mojej Mamie, za co bardzo jej dziękuje i to doceniam, bo dane urywki z naszego życia już nie wrócą. W tym momencie Mama ma około 9 albumów i ok. 1000 niezapakowanych zdjęć. Album nigdy się nie zmarnuje, a od dłuższego czasu wspominała o tym, że musi taki kupić. Chciałabym jej podarować taki na święta, oraz dopakować do niego kilka naszych teraźniejszych zdjęć.

Clara 

Clara to moja siostra. Jest ode mnie młodsza o niecałe 4 lata. Mamy bardzo dużo wspomnień ze sobą, tych fajnych i mniej fajnych-wiadomo jak to rodzeństwo. Ale zawsze myślimy o sobie nawzajem przy tego typu świętach, dlatego również dla Clary chciałabym podarować taki o to plecak-worek. Już od jakiegoś czasu jęczała, że chce sobie kupić nowy plecak do szkoły, ale nigdy nie mogła na niego uzbierać. W takim razie na pewno jej się przyda. A na dodatek lamy są jednym z jej ulubionych zwierząt. 

Oprócz tego poduszka z napisem- The little princess. Tutaj wynika już dłuższa historia. Od ponad dwóch lat już(jak to minęło?!) prowadzimy razem z naszym kuzynem konto na instagramie(klik), gdzie główną gwiazda jest właśnie Clara. To trochę taka Hannah Montana, bo tam zamienia się w właśnie taką ala princess, jej idolkami są Joanna Krupa czy Doda, wyjeżdża na sesje zdjęciowe, produkuje swoje torebki, rozmawia ze swoimi fanami itd. Oczywiście to jest wszystko dla jaj, ale już chcąc nie chcąc mamy trochę z tym wspomnień haha. Taka poduszka z jej 'nazwą' byłaby idealna do nowego pokoju.

/plecak-worek/                                                     /poduszka/

Ines

Ineska to moja psiapsioła, tancerka i zarazem mąż. Wraz z naszą córą (za momencik) tworzymy piękną rodzinkę od 12 kwietnia 2012r. Bez niej moje życie byłoby już totalnie nudne, dzięki niej moja rzeczywistość nabiera energii i rozmachu. Po prostu Ines to jest Ines, konkret. Jest bardzo barwną postacią i nie wiem co bym teraz bez niej zrobiła. Zawsze możemy się pośmiać z byle czego, pogadać z naszym ulubieńcem, poimprezować porządnie, wytańczyć się, czy po prostu porozmawiać. Ja nie wiem jak ona to robi, ale zawsze znajdzie temat do gadania, za wsze. Ma również cudowne serce dla innych. Nie raz pomogła biednemu pieskowi czy kotkowi. Albo nawet i innym, zawsze pomoże komuś w potrzebie (no albo pooddaje swoje meble, tak jak mi szafę). Oprócz tego tańczy jak mało kto, jak ryba w wodzie (w końcu znak ryba) i chyba odnalazła swoje powołanie. Jej marzenie to założenie własnego studia tańca(dancehal queeeen). Razem wywijamy na parkiecie nawet po 8h, tak jak miało to w przypadku razem spędzonego sylwestra. Co z tego, że nas nogi bolały, byłyśmy zadyszane jak jakieś hieny, dałyśmy czadu do samego rana z cancanem. Z nią można konie kraść haha. Już dawno temu w necie zakręciły mi się gdzieś owe puduszki z napisem 'sleep all day, dance all night' i od razu mu się spodobały. Jak je zobaczyłam na DaWandzie uznałam, że wyśmienicie dopasowałyby się do jej wystroju pokoju jak i duszy tanecznej. Oczywiście pozostałoby mi wygrawerować jeszcze malutki napis 'Od Grażyny dla Janusza'. 

/poduszki♥/

Ola

Olka to również moją psiapióła, z którą trzymam sztame od 5 klasy podstawówki. W naszej rodzinie jest moją kochaną córą, jednak czasami w różnych wiadomych okolicznościach jest również naszą matką (na liście jest na 2. miejscu, bo jest córką, ale dla mnie obie są równoważące). Również jest strasznie pomocna dla innych. Na zdjęciach profilowych czy na żywo może wydawać się tak ładna jak Loren Beech, jednak jak zacznie odstrzał swoich twarzy na snapchacie czy gdziekolwiek indziej uznalibyście ją w tym za mistrzynię.  Mamy ze sobą strasznie dużo wspomnień i zdjęć, aż tyle że połowy nie pamiętam, ale naprawdę było tego multum. Chociażby nasze kruche żelki, o których istnieniu wiedziałyśmy tylko my, nasze przecudowne bombastic usta po szklanym kubusiu dorównujące Ines, nasz nie wykonany koncert TSTM, seviolka czyli wspólny instagram, genialne sejse zdjęciowe z dawnych lat, turnieje, albo to jak do swojego czterometrowego2 pokoju zmieściła około 11 osób jak dobrze pamiętam- nie wiem jak to się stało. Trochę tego było. Oprócz tego ma bardzo ciekawego osobnika w domu zwanego Bogdanem. Bogdan to sympatyczny piesek, czasami trochę szalony, wyszczekany, wyglądający jak jamnik zmieszany z królikiem, ale to bardzo kochany pupil. Ola go uwielbia, dlatego wydaje mi się że poduszka upodobniona do owego Bogdana spodobałaby jej się. Jedyne o co bym się martwiła, to że Bogdan mógłby na nią cały czas szczekać, myśląc że to pies, ale z czasem może by ogarnął że to poduszka. Jest również niezmierną fanką Harrego Pottera, dlatego takie logo na bawełnianej torbie, które również lubi również byłoby chyba ciekawą opcją pasującą do Olki. (Zdjęcie jakie wybrałam jest okropne, ale nie mamy ani jednego normalnego zdjęciaaaaa). 

/poduszka- Bogdan/                                                 /torba Harry Potter/

                   

Maxi

Teraz ostatnie miejsce powinno być dla mnie- jednak uznałam, że wole oddać je mojemu pieskowi Maxi. Nie wiem czy to zgodne z konkursem, jakim dysponuje w tej chwili DDOB, ale nawet jakbym chciała coś wybrać to chyba wszystko co potrzebuje mam. A tak to wolałam również w jakiś sposób uszczęśliwić mojego pieska- Maxi. Jest to zarazem najsłodszy, ale i najdziwniejszy pies jakiego znam. Sztukę błagania ludzi swoimi oczami ma opanowaną po czarny pas, a o jej dziwnych nawykach już lepiej nie będę wspominać, bo to naprawdę czasem dziwny pies haha. Pomijając to jest naprawdę bardzo kochana i mądrą. Na dodatek zgarnęliśmy ją z przypadku, ponieważ kiedyś jak była mała przybiegła do nas pod bramę. Jest przybłędą, ale ciesze się, że jest z nami już te 7 lat. Trochę jest mi jej szkoda, bo przez ten cały czas nigdy nie miała swojego kąta. Zawsze przechodziła z łóżka na łóżko zostawiając wszędzie futro. Od dłuższego czasu chcieliśmy kupić jej ładne legowisko, gdzie miałaby swoje malutkie miejsce do spania. Jednak wiadomo, zawsze znajdzie się coś innego do kupienia. Teraz ten konkurs umożliwiłby zakup również ciekawego i potrzebnego prezentu dla Maxi, ciekawe czy by się ucieszyła haha. 

/legowisko dla pieska/

Dziękuje DDOB za zorganizowanie takiego konkursu. Dzięki temu mamy możliwość opowiedzenia trochę o naszych bliskich, a w rezultacie wybrać,a może nawet wygrać dla nich ciekawy prezent. 

Wpadajcie na DDOB!  Jeżeli i Wy macie ochotę wyrazić trochę przedświątecznych emocji w konkursie i jesteście głodni szczegółów to wszystko znajdziecie tutaj-> KONKURS DDOB. 

tutaj znajdziecie mój profil i post konkursowy: KLIK 
Powodzenia! 

*strasznie przepraszam załogę DDOB, że musicie zawsze na moim blogu tyle czytaćXD mam nadzieję, że jeszcze mnie nie znienawidziałyście*

 Dlaczego zawsze kiedy zaczynam coś robić, już na wstępie w to wątpię. Obojętnie do czego bym się nie przyczepiła i tak zawsze znajdzie się jakieś ale. Chciałabym czasami nie myśleć o niczym innym, tylko o jednej konkretnej rzeczy aby dotrwać do celu bez załamywań. To niby jest proste, bo jest. Jednak jak się zaczyna rozmyślać o wszystkich wyjściach i wejściach człowiek obstawia nowe, może lepsze wyjście. Pytając, dowiadujesz się o odpowiedziach, co doprowadza do jeszcze większej ciekawości i przemyśleniu innych dróg. Więc teraz pytanie, lepiej jest 'nie myśleć' i iść ślepą drogą na przód, czy myśleć i zadawać pytania, aby dowiadywać się czegoś więcej i więcej. Statystycznie to ludzie 'głupi' szybciej zyskują sukcesy w życiu, ponieważ idą pierwszym sposobem. Ale czasami się nie da. Ciągle żyjemy w niepewności, nie mamy na nic odpowiedzi w 100%, której potwierdziliby wszyscy. Zawsze jest to cholerne 'ale'. Można by rzec, że całe nasze życie jest niepewne- bo w końcu kto nam zagwarantuje, że to właśnie my nim kierujemy. Zauważamy pewien obraz, odczuwamy wspomnienia, przeżywamy daną chwilę. Jednak może to tylko zwidy, które próbują odwrócić nasz rozum przed prawdą? Równie dobrze nasz cały żywot mógłby być snem, w którym jesteśmy na 101% pewni swojej świadomości- jednak czym to potwierdzamy? Zmysłami ,a nikt nie powiedział, że zmysły są wiarygodne. Wątpimy we wszystko, ponieważ wiemy, że nic nie wiemy o naszej świadomości, żywocie, świecie. Z drugiej strony to dobrze, to znak że myślimy. A jak myślimy to jesteśmy.  Dlatego możemy być jednej rzeczy pewni i nikt temu nie zaprzeczy- pewne jest to, że wątpimy. Tutaj zwraca się całe sedno. To nasz rozum jest prawdziwy, dlatego po prostu podążajmy za nim. Nie wszystko to co widzimy sprowadzi nas do celu, wzrok jest złudny tak samo jak smak, węch czy inne zmysły. 

 *patrząc na te zdjęcia zaczynam żałować, że poszłam do fryzjera*

 /plecak- dziękuje

 za wszystkie